رئیس مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی یاسوج به مناسبت روز جهانی پیشگیری از خودکشی پیامی صادر کرد
به گزارش روابط عمومی معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در متن پیام دکتر محمد مرادی جو آمده است:
همکاران ارجمند، اصحاب رسانه و تمامی دغدغه‌مندان حوزه سلامت،
دهم سپتامبر هر سال، فرصتی است تا جوامع بشری در سراسر جهان با هم متحد شوند و صدایی مشترک برای امید، همبستگی و پیشگیری از خودکشی بسازند. روز جهانی پیشگیری از خودکشی امسال (دوشنبه 17 شهریور 1404) با شعار سه‌ساله‌ی «تغییر روایت درباره خودکشی» برگزار می‌شود؛ شعاری که بر ضرورت عبور از سکوت و انگ‌زنی، و حرکت به سوی گفت‌وگو، همدلی و حمایت واقعی تأکید دارد.
خودکشی تنها یک مشکل فردی یا روان‌شناختی نیست؛ بلکه ریشه‌های عمیقی در شرایط اجتماعی، اقتصادی و محیطی دارد. فقر، تبعیض، بیکاری، تنهایی و نابرابری‌های اجتماعی می‌توانند به شکل معناداری خطر خودکشی را افزایش دهند. از همین رو، پرداختن به این معضل جهانی بدون توجه به عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، ناقص و ناکارآمد خواهد بود.
مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، بر این باور است که تغییر روایت درباره خودکشی، نیازمند تغییر در سیاست‌ها و ساختارهاست. ما باید به جای محدود کردن گفت‌وگو به درمان فردی، ریشه‌ها را در جامعه بشناسیم و برای رفع آن‌ها تلاش کنیم. دسترسی برابر به آموزش، اشتغال، حمایت اجتماعی و خدمات بهداشتی، بخشی جدایی‌ناپذیر از پیشگیری پایدار از خودکشی است.
برای پیشبرد این هدف، پژوهش‌های علمی و مبتنی بر شواهد باید راهنمای سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی باشند. ما نیازمند رویکردهای تلفیقی هستیم که هم خدمات روان‌پزشکی و روان‌شناختی را پوشش دهند و هم مداخلات اجتماعی و جامعه‌محور را تقویت کنند. تنها با این نگاه چندبعدی است که می‌توانیم مسیرهای واقعی پیشگیری را ترسیم کنیم.
همچنین، تغییر روایت یعنی شنیدن صدای افراد و جوامعی که در حاشیه قرار گرفته‌اند. بحران‌های انسانی، آسیب‌پذیری گروه‌های خاص مانند نوجوانان، سالمندان، و مهاجران را بیشتر می‌کند. اگر بخواهیم هیچ‌کس پشت سر گذاشته نشود، باید سیاست‌ها و مداخلات ما فراگیر و عادلانه باشد و نیازهای گروه‌های به حاشیه رانده شده را در اولویت قرار دهد.
این روز، یادآور مسئولیت مشترک ماست: هر انسان می‌تواند با یک گفت‌وگوی ساده، یک رفتار حمایتگرانه یا یک اقدام آگاهانه، سهمی در پیشگیری از خودکشی داشته باشد. رسانه‌ها، دانشگاه‌ها، سازمان‌های مردم‌نهاد و دولت‌ها همگی نقشی تعیین‌کننده دارند. با همکاری بین‌بخشی و مشارکت جمعی، می‌توانیم جامعه‌ای بسازیم که زندگی در آن ارزشمند و حمایت در آن دسترس‌پذیر باشد.
به همین مناسبت، ما بار دیگر تعهد خود را اعلام می‌کنیم: برای ترویج گفت‌وگوی همدلانه، برای تولید و به‌کارگیری دانش مبتنی بر شواهد، و برای همراهی با سیاست‌گذاران در جهت کاهش نابرابری‌ها و حمایت از سلامت روان. هر قدمی در این مسیر، نه تنها جان‌هایی را نجات می‌دهد بلکه امید به زندگی را در دل جوامع تقویت می‌کند.
در پایان، بر این باوریم که خودکشی سرنوشت اجتناب‌ناپذیر هیچ انسانی نیست. با همدلی، با علم، و با عدالت اجتماعی می‌توانیم زندگی‌های بسیاری را نجات دهیم و روایت تازه‌ای از امید و ارزشمندی زندگی بیافرینیم. تغییر این روایت، مسئولیت فردی و جمعی ماست.
